Alışmak en büyük
hastalık. İnsan, zaman denen illete yenik düşüyor. Hayatta alışamam dediği her
şeye mutlaka alışıyor. En kötüsü tavizin tavizi doğurduğu şu dünyada alışıldık
şeylerde yeni alışılacak olayları beraberinde getiriyor. Düşünsenize. Nelere
alışmadık ki şu son bir kaç yılda...
Kıyıya Vuran Çocuk
Cesetleri:
Suriye mültecilerini buraya kaç kere yazdım bilmiyorum.
Aylan Kurdi bebeği..., Adem Özköse’nin
yazılarından Halep’in halini.... kılıçdaroğlunun Suriyelilileri seçim vaadi yapışını... neleri neleri... Peki bu gün ne oldu? Biliyor musunuz? Geçen hafta
olanın aynısı. Aynı bir kaç ay önce olduğu gibi mülteci botu battı. 4’ü çocuk
onlarca ölü... ama kimsenin o haberi okuduğu bile yok.
Artık akşam
haberlerinde bile bu konu daha da arkaya atılıyor. Gün içinde bir bildirim sesi
yetiyor. ‘’Bot battı, cesetler kıyıya vurdu.’’ Tezgahta elmalar devrildi sanki.
Ya da bir çocuğun elinden balonu kaçtı.
Hayır. Gerçek şu: esed’in zulmünden kaçan masumlar, hayal tacirlerinin oyununa kandı, belki de Avrupa’ya
geçebiliriz ümidiyle Ege’nin o eşsiz güzelliğinde cesetleri kıyıya vurdu.
İlk olmayacaklar.
Allah kahretmesin ki son da olmayacaklar. Ama artık hiç biri Aylan bebek kadar
bilinmeyecek. Kimse engel olmak için çaba bile sarf etmeyecek.
En acısı, Suriyeli
çocukla oyun oynayan Danimarkalı polise evlenme teklifi yağdıran insanlar,
hayatı bu kadar kolay sanmaya devam edecekler.
İçimizdeki İrlandalılara:
Sene 2000 Avrupa
kupaları eleme maçı. Milli takımın başında Mustafa Denizli var, karşı tarafta
ise rakibimiz olan İrlanda dışında kendisini ağır bir şekilde eleştiren Türk
futbol otoriteleri. Maç biter ve üst tura çıkmaya hak kazanırız. Bunun üzerine
Denizli çıkar ve başta Hıncal Uluç’u kast ederek der ‘’İçimizdeki
İrlandalılar’’.
Bu sözü şimdi
içimizdeki ruslar olarak değiştirmek istiyorum izninizle ve ekliyorum...
Hava sahamızı işgal
eden rus uçağını vurmamıza üzülenler ve
geçen sene Türkmenlere yardım götüren mit tırlarını durduranları
alkışlayanlar mide bulandırıcı olmakla cani olmak arasında gidip geliyorsunuz.
Yazık!!!
Ama en acısı biz
sizin bu halinize bile alıştık.
Alışıyoruz.
Alıştık.
Alışacağız Allah bilir daha nelere.
alışmamıza inat dualarla bu kötü alışkanlığımızdan da kurtulacağız.
Uyarı: bloğumdaki yazıları ve fotoğrafları izinsiz kullanmak kesinlikle
YASAKTIR!!!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder